‘De aarde behoort niet de mens toe, de mens behoort de aarde toe. Alle dingen zijn verbonden als het bloed dat ons alle verenigt. De mens heeft het web van het leven niet geweven, hij is er slechts in verstrikt. Wat hij het web aandoet, doet hij zichzelf aan. Een ding is zeker: onze God is ook uw God. De aarde is hem dierbaar en de aarde schaden is haar schepper met minachting overladen.’
(toespraak door opperhoofd Seattle, januari 1854)
Zoals aangekondigd is iedereen stipt op tijd aan de Don Bosco Kerk. We zijn heel blij met de hulp van Andries Devogel, actief in de Jeugdbond van Natuur en Milieu.
We fietsen naar bushalte Menisberg in Huizingen voor de start van onze zwerfvuilactie. Met grijpers, handschoenen, fluo hesjes en vuilniszakken van de campagne www.indevuilbak.be die we via de milieudienst van Halle hebben gekregen gaan we het vuil te lijf. Het is eigenlijk onvoorstelbaar wat mensen allemaal weggooien. Blikken, plastiek, glas, metaal, pampers, officiële papieren (wellicht weggegooid na een diefstal) en een paar visserslaarzen. Het duurt niet lang of de auto zit boordevol zakken.
Bij een hapje en een drankje lezen we de tekst van opperhoofd Seattle voor. Deze tekst werd in 1854 door het opperhoofd geschreven op het moment dat ze moesten onderhandelen met de (blanke) Amerikanen. Het treft ons hoe actueel deze tekst eigenlijk is.
Met deze gedachte als leidraad worden we door Andries Devogel op sleeptouw genomen voor een rondleiding door het natuurreservaat aan het station van Buizingen, het Zennepad, waar ook de molenruïne van Eizingen zich bevindt.
Het reservaat wordt belaagd door de Japanse Duizendknoop, een exoot die alle andere planten en dieren wegdrukt. Het is enorm moeilijk om hem weg te krijgen, want bij het wegkappen springen honderden zaadjes weg, met alle gevolgen… Heeft de mens goed nagedacht toen hij deze plant naar hier gebracht heeft??
Het Zennepad met de Eizingenmolen is een apart stukje natuur omdat dit oorspronkelijk een industriegebied was dat floreerde tot in de 19de eeuw. Daarna is het in verval gekomen en heeft de natuur er terug de overhand genomen. We zien er nog vele sporen van menselijke ingrepen. Zo is de Zenne er versmald (voor het waterrad, dat nu niet meer bestaat) en vervolgens verbreed (voor de schepen, zodat ze konden rechtsomkeer maken). Andries, die historicus in opleiding is, vertelt ons met veel enthousiasme over de wisselwerking tussen mens en natuur door de eeuwen heen.
We zijn best fier dat we onze leefomgeving een beetje properder gemaakt hebben. Hopelijk zet het mensen aan het denken zodat er minder afval in de natuur terecht komt.
Het Carpe Diem team
